No i alternatywne zakończenia wyjaśniają kierunki interpretacji i co w ogóle kamon w tym czymś. Drugie i trzecie pokazują jasno - gościu umarł w Iraku a cała akcja to ostatnie mgnienie jego jaźni przed śmiercią. Całość wydaje się w tym układzie trzymać kupy, choć rzeczywiście wybrane zakończenie świadczy o tym, że twórcy uznali, że trzeba się chwytać udziwnień, żeby nie wyszła na wierzch miałkość scenariusza. I trzeba przyznać, że dobrze zrobili, bo każde z alternatywnych zakończeń rozjaśnia zbyt wiele, a w niejasności to-to się jeszcze jakoś tam ratuje.
Pierwsza propozycja zakończenia zmienia niewiele w porównaniu z pozostałymi dwoma - tyle tylko, że mniej akcji okazuje się być wyobraźnią Jack'a, a część byłaby rzeczywistością. O tyle sensowniejsze zakończenie, że lekko słabawo wiarygodne jest, żeby najpierw wyobrażał sobie w majakach, że spotyka małą Jackie, by potem do niej przeskakiwać w przyszłość, ratować i z nią tenteges itd. Konstrukcja zbyt złożona jak na chwilę śmierci jaźni się mi zdaje. Jeśli pomoc matce Jackie była faktem i rzeczywiście Jackie spotkał, to już da się zrozumieć, że na dziewczynce, którą już widział mogły się oprzeć majaki Jack'a, tworząc całą dalszą historię skoków w przyszłość i z powrotem.
Tak czy siak film jak widać ratuje się głównie dzięki niedopowiedzeniom (niech sobie widz kombinuje). Udziwnić film okazało się prawdopodobnie receptą na jego ratunek - pewnie w scenariuszu wyglądało to lepiej, a dopiero na ekranie wyszło, że wiekopomnego dzieła z tego nie będzie i ratunek był w cięciach. To mi trochę przypomina sytuację z filmu Woodego Allena gdzie ślepy reżyser kręci film udając, że ślepy nie jest i zatrudniając do współpracy grupę porąbańców, a wynik końcowy - czyli chaotyczny i udziwniony film - zdobywa nagrody w Europie:)

Siłą filmu jest właśnie jego zakończenie. Tylko dzięki temu jest dyskusja nad filmem po wielu latach od premiery. Wraz z upływem czasu czy też po kolejnym oglądnięciu filmu, możemy dochodzić do innych wniosków. Ja na chwilę obecną przyjmuję, że całe zdarzenie było projekcją w jego głowie gdy leżał w szpitalu polowym w Iraku. Głównym argumentem jest tu fakt, iż nawet w swojej wizji ciągle starał się dociec przyczyny swojej śmierci i umarł właśnie od urazu głowy. Nie wierzę w zbieg okoliczności tego kalibru.
Za urojeniem przemawia też absurdalna metoda leczenia i wsadzenie go do lodówki(zamiast udzielić pomocy) przez Dr Lorenson, pomimo ciężkich obrażeń. Takie działanie Dr Lorenson byłoby usprawiedliwione, gdyby wierzyła że jest podróżnikiem w czasie, ale w takim przypadku podczas ich rozmowy w 2007 roku nie ukrywałaby okoliczności jego śmierci.

Alternatywne zakończenie nr.2 jest żywcem wyjęte z "Drabiny Jakubowa" [Jakubowej?] z Timem Robbinsem. Dobrze się stało, że nie znalazło się w wersji kinowej.

Dla mnie to po prostu rzeczywiście zamknęli go w tym zakładzie psychiatrycznym i przenosił się w czasie będąc tam zamykanym. A skończyło to się tak a nie inaczej, iż będąc w tej szufladzie umarł i pozostał w tym 2007 roku właśnie poprzez śmierć w 1993 będąc w tej szufladzie. A ona go nie poznała gdyż przez list który dał jej matce, jej życie się zmieniło i cały bieg tej historii.